"O templo"

Deberías comezar a buscarte

nos orificios do poema.

Na gruta de papel.

No ollo minuciosamente perfilado.

Construín, na túa honra,

este labirinto fecundo.

Templo desleigado da pureza.

E cada trabe contén

a miña lonxitude feble

de rutilante trazo exiguo.

O latexo nas tempas, por fortuna,

deu alimento ás Cariátides.

Mais dime, meu ben,

como te sentes?

Como te sentes agora?

Neste vieiro que se bifurca,

nesta cidade pantasma,

que todo o cura,

coa súa vocación eterna.

Dende a miña visión elevada,

de estatua grega,

eu observo a un home difuso

que acaba de comprenderse

no espello que o viola.

Natalia Alonso Ramos (2010)

Poema publicado no número 11 da Revista Lucense de Creación Poética Xistral.